«Χρέος μας να μάθουμε το μπάσκετ στα παιδιά»!

Εφ’ όλης της ύλης μίλησε ο Γιάννης Σοφογιάννης χθες, λίγες ώρες μετά τη νίκη επί του Μακεδονικού στο Χαλκιοπούλειο.

Ο προπονητής του Έσπερου Λαμίας φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «90 λεπτά χωρίς καθυστερήσεις» του «ΣΤΑΡ Κεντρικής Ελλάδας» και αναφέρθηκε στην φετινή, αλλά και τη γενικότερη προσπάθεια που κάνει ο σύλλογος για να αναδείξει τον αθλητισμό της πόλης μας.

Χαρακτήρισε «χρέος» του συλλόγου να μεταδώσει το μπάσκετ, στάθηκε στην ανάγκη να στηριχθούν τα τμήματα υποδομής, ενώ τόνισε την ευθύνη που φέρουν οι φορείς, προκειμένου η Λαμία να αποκτήσει τη δική της αθλητική ταυτότητα.

Αναλυτικά:

Για την παραμονή του Έσπερου στην πρώτη του χρονιά στη Β’ Εθνική: «Οι φράσεις δεν είναι εύκολο πολλές φορές να αποτυπώσουν πλήρως την πραγματικότητα. Έχω ξανά αναφέρει πως η φετινή παραμονή για εμένα είναι ίδια σε αξία με την περσινή άνοδο. Δηλαδή ήταν εξίσου δύσκολο. Από την αρχή είχαμε τόσες ατυχίες με τραυματισμούς και άλλα συμβάντα που αποδυνάμωσαν την ομάδα. Ξεκινήσαμε με ρεκόρ 2-7, γιατί δεν ξέραμε την κατηγορία στην αρχή και μέχρι να προσαρμοστούμε είχαμε κάποιες ήττες που μας κράτησαν πίσω. Και εκεί πέρα αυτή η ομάδα βρήκε δύναμη και -όπως πάντα συμβαίνει τα τελευταία χρόνια- καταφέρνει και ανατρέπει μια κατάσταση και από εκεί που την θεωρούσαν όλοι τελειωμένη, κατάφερε και πανηγύρισε τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος την σωτηρία της.

Η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί μετά την προσπάθεια ανάδειξης του μπάσκετ της Λαμίας, πλέον έρχεται και η καθιέρωση. Η ομάδα του χρόνου θα παίξει δεύτερη σεζόν στη Β’ Εθνική και θα υπάρχει μεγαλύτερη εμπειρία. Θα ξέρουμε την κατηγορία καλύτερα, θα τη διαβάσουμε πιο σωστά και θα γίνουν πιο σωστές επιλογές, ώστε να σταθούμε ακόμα καλύτερα στη συνέχεια. Όπως έχετε δει και στη βαθμολογία, δύο αγωνιστικές πριν το τέλος οκτώ ομάδες πάλευαν για την παραμονή και εμείς καταφέραμε να είμαστε έξω από αυτές. Από μόνο του αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα. Και για αυτό θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά, που για μια ακόμα χρονιά καταφέραμε και πετύχαμε ένα στόχο που ήταν πάρα πολύ δύσκολος».

Για τη Β’ Εθνική: «Για εμάς -επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια παίζαμε στο Νότο- ήταν πραγματικά μια άγνωστη κατηγορία. Σαν Έσπερος δεν είχαμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν καμιά ομάδα του Βόρειου γκρουπ, με διαφορετική φιλοσοφία στο παιχνίδι και διαφορετικό τρόπο σκέψης. Το λέμε και για εμένα, πως υπήρχε απειρία σε σχέση με τις ομάδες του Βορρά. Τελικά, όπως κύλησε το πρωτάθλημα, είμαι ευχαριστημένος από τον τρόπο που ήρθε η παραμονή. Αλλά κρατάω και μια αμφιβολία για το τι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε αν ήμασταν όλοι μαζί από την αρχή.

Πάντα, η πρώτη χρονιά του Έσπερου σε μια κατηγορία είναι αναγνωριστική. Και τη σεζόν που ανεβήκαμε από το τοπικό στη Γ’ Εθνική, προσπαθήσαμε να μάθουμε την κατηγορία. Και φέτος στη Β’ Εθνική το ίδιο έγινε. Η αναγνωριστική σεζόν όμως πέρασε, έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία όλοι μας να διαχειριστούμε σωστά κάποιες καταστάσεις».

Για το αν ο Έσπερος είχε την απαραίτητη στήριξη φέτος και τι χρειάζεται για να κάνει το παραπάνω βήμα του χρόνου: «Ο Έσπερος είναι μια ομάδα που χτίστηκε σε ένα βράδυ από μια παρέα. Η παρέα συνεχίζει λοιπόν και θα συνεχίζει για όσο μπορεί. Εδώ βάζω μια παρένθεση για να σας πω πως και εγώ και τα παιδιά που είμαστε μαζί σε αυτή την προσπάθεια θεωρούμε πως χρωστάμε στο μπάσκετ. Δεν μας χρωστάει αυτό. Μέσα από το μπάσκετ βιώσαμε μια αναγνώριση και πολύ μεγάλες χαρές. Νιώσαμε και πολλές λύπες που μας έκαναν δυνατότερους. Θεωρώ λοιπόν πως αυτή την πορεία που έχουμε πάρει, πρέπει να τη μεταδώσουμε και στα υπόλοιπα παιδιά. Είναι χρέος και πραγματικά έτσι νιώθουμε.

Από εκεί και πέρα, είναι οι καταστάσεις στην κοινωνία μας δύσκολες και καμιά φορά συνηθίζουμε να «κλαιγόμαστε» παραπάνω. Ο Έσπερος από την πρώτη στιγμή στηριζόταν στη βοήθεια του κόσμου και δεν μπορώ να έχω παράπονο από τον κόσμο. Δεν είμαστε επιφανείς παράγοντες που έχουν τα χρήματα και ανά πάσα στιγμή μπορούν να κλείνουν τρύπες και να καλύπτουν τις ανάγκες της ομάδας. Όποτε όμως χρειαστήκαμε βοήθεια από τον κόσμο, μας την έδωσε με την ψυχή του και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ. Αυτό είναι και κάτι στο οποίο θα συνεχίσουμε να ποντάρουμε. Στη βοήθεια του απλού κόσμου.

Είναι δεδομένο όμως, πως και η βοήθεια του κόσμου έχει ένα ταβάνι. Εμείς αυτό το έχουμε το ταβάνι το έχουμε ξεπεράσει. Ακόμα και φέτος, θεωρώ πως κάναμε ένα βήμα με κατεύθυνση να ξεπεράσουμε αυτό το ταβάνι. Είναι δεδομένο πως για να μπορέσει αυτή η ομάδα να πάει παραπέρα, πρέπει καταρχήν να το θέλει αυτή και να το θέλουν και οι ίδιοι οι φορείς της πόλης. Αν δεν έχει τη βοήθεια των φορέων, δεν μπορεί να πάει παραπάνω. Ή αν δεν έρθει κάποιος για να πει ότι βάζει τις εγγυήσεις στο τραπέζι, γιατί αν δεν το κάνει δεν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε. Αν δεν γίνει κάτι από τα δύο όμως, η ομάδα μπορεί να παραμείνει μια ομάδα που θα παλεύει να μείνει στη Β’ Εθνική. Από εκεί και πέρα όμως είναι θέμα συζητήσεων. Τι θέλει η πόλη να κάνει; Τι θέλουν οι φορείς της πόλης να καταφέρουν σε σχέση με τον αθλητισμό»;

Για το αν ο Έσπερος συζητάει με τους φορείς, ή κάποιον παράγοντα που να μπορεί να τον βοηθήσει για το παραπάνω βήμα: «Επιφανής παράγοντας που να βοηθάει και να θέλει να αναλάβει την ομάδα δεν έχει βρεθεί. Από εκεί και πέρα, όλοι οι φορείς της πόλης προσπαθούσαν τα προηγούμενα χρόνια να βοηθήσουν την ομάδα, με τον τρόπο που θεωρούσαν αυτοί πως μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα. Δεν έχουμε κανένα παράπονο. Είναι σίγουρο όμως πως αν νομίζουν πως η ομάδα αυτή αξίζει να στηριχθεί, πρέπει να στηριχθεί παραπάνω. Τον τρόπο τον ξέρουν αυτοί. Εμείς είμαστε πάντα εδώ για να προσφέρουμε τη γνώση, την εμπειρία μας και το μεράκι μας για να τρέχουμε την ομάδα καθημερινά.

Θα πρέπει όμως να φτιάξουμε κάποια στιγμή αθλητική κουλτούρα στην πόλη μας. Όλες οι πόλεις της Ελλάδας χαρακτηρίζονται από τις ομάδες τους. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που μπορώ να πω. Πρέπει όμως να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε με τον αθλητισμό. Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να το δουν όσο πιο σοβαρά μπορούνε. Αν σκεφτείτε πόσα παιδιά αθλούνται, πόσοι σύλλογοι υπάρχουν και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν γύρω τους θα καταλάβετε ότι είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Εμείς μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας, αλλά είναι στα χέρια των φορέων. Όχι για να βοηθήσουμε εμάς, πρέπει όλες οι ομάδες της πόλης να πάρουν τη βοήθεια που τους αναλογεί. Να βοηθηθεί ο αθλητισμός όσο παραπάνω γίνεται.

Από την άλλη, φυσικά και μας έχουν βοηθήσει όλοι. Δεν ξέρω αν μπορούσαν να το κάνουν παραπάνω, αυτό το ξέρουν οι ίδιοι. Εμείς πάντως και αυτή τη χρονιά είχαμε τη βοήθεια μας, γιατί είναι μια προσπάθεια «καθαρή» από την αρχή και πάντα όλοι όσοι ήταν δίπλα μας προσπαθούσαν να βοηθήσουν. Θεωρώ πως αυτό θα συμβεί και από εδώ και πέρα και κάθε Δήμος, με κάθε Περιφέρεια θα δούμε πόσο μπορούν να βοηθήσουν τις ομάδες που προβάλουν τις πόλεις τους».

Για το αν ο Έσπερος «ξεπληρώνει» το χρέος του στο μπάσκετ μέσω των ακαδημιών του: «Το χρέος μας μόνο εκεί μπορούμε να το εξοφλήσουμε. Δηλαδή, αν κάποια στιγμή η ανδρική ομάδα δεν μπορέσει να πετύχει τον στόχο της, δεν θεωρώ πως δεν θα έχουμε κάνει το χρέος μας. Εμείς την προσπάθεια μας θα την κάνουμε. Το χρέος μας είναι να προσελκύσουμε στον αθλητισμό όσο περισσότερα παιδιά μπορούμε, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσουν το σχολείο. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος πάει για πρωταθλητισμό, είναι στο δικό του χέρι να προχωρήσει. Μέχρι ωστόσο το παιδί να τελειώσει το σχολείο, εμάς στόχος μας είναι να το κρατήσουμε μακριά από άλλα πράγματα και μάστιγες που κάθε εποχή αλλάζουνε. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να κρατήσει μακριά από τέτοιες καταστάσεις τα παιδιά. Από εκεί και πέρα, να παραδίδουμε ενήλικες που θα μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις τους και να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν τον αθλητισμό σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο. Το χρέος μας εμάς είναι αυτό, όχι η ανδρική ομάδα του Έσπερου. Εκεί βάζουμε τις γνώσεις μας και προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο».

Για τον Λοκρό Αταλάντης: «Η Αταλάντη έχει κάνει σημαντική προσπάθεια τα τελευταία χρόνια, αρχικά για να ανέβει στη Γ’ Εθνική και από εκεί και πέρα να διεκδικήσει την άνοδο και στη Β’. Θεωρώ πως οι άνθρωποι της αγαπάνε την ομάδα πραγματικά και είναι σίγουρο πως θα συνεχίσουν να προσπαθούν. Δεν ξέρω αν αυτή η άνοδος έρθει φέτος μέσω των μπαράζ, είτε του χρόνου. Είμαι σίγουρος όμως πως αν συνεχίσουν να προσπαθούν όπως τώρα, είναι πιθανό να έρθει. Είναι σημαντικό πάντως και για την περιοχή μας -γιατί είναι κι άλλες ομάδες που παλεύουν και έχουν ανέβει στη Γ’ Εθνική- να υπάρχουν σύλλογοι στην περιοχή, που μπορούν να απασχολούν τα παιδιά.

Αν σε μια ομάδα παίκτες, διοίκησης και προπονητικό τιμ δεν είναι ένα, σίγουρα έχει ημερομηνία λήξης. Γι αυτό είναι τόσο σημαντικό το κομμάτι της παρέας. Εμείς για παράδειγμα πάντα παίρνουμε τις αποφάσεις όλοι μαζί και κοιτάμε το καλύτερο. Στην πορεία βέβαια έρχονται κι άλλοι σημαντικοί άνθρωποι, όπως σε εμάς ο νυν πρόεδρος Γιώργος Αργύρης, ο Παναγιώτης Κραββαρίτης και μια ομάδα γονέων αθλητών της ακαδημίας που έκαναν ένα συμβούλιο και από το Α’ τοπικό η ομάδα έφτασε στη Β’ Εθνική. Είναι λοιπόν σίγουρο πως αν σε μια ομάδα είναι όλοι μαζί, μπορεί να πετύχει πολύ εύκολα τους στόχους της.

Και το ποδόσφαιρο της Αταλάντης πάει πολύ καλά. Γενικά είναι μια περιοχή που ο κόσμος δένεται πάρα πολύ με την ομάδα του και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τόσο πολύ που κάθε χρονιά η ομάδα τους πρωταγωνιστεί. Τώρα το μέχρι που μπορεί μια ομάδα να φτάσει, αυτό είναι κάτι που η ομοιογένεια τους θα το δείξει. Πάντως, επειδή είχα πάει και στο παιχνίδι Νέο Κρίκελλο – Αταλάντη στο ποδόσφαιρο, είχαν έρθει πόσος κόσμος, που σημαίνει ότι αγαπάνε την ομάδα τους πραγματικά. Αυτός είναι ένας λόγος που οι ομάδες τους πάνε πάρα πολύ καλά».

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΙΣΗ: Lamiaole.gr