Χαμηλά τη μπάλα ρε παιδιά!

Πάνω – κάτω όταν αποκαλύψαμε σήμερα το μεσημέρι την είδηση πως η Λαμία βρίσκεται κοντά σε συμφωνία με τον Λουκά Βύντρα, περιμέναμε πως θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αντιδράσεις που βέβαια, στο δικό μου μυαλό δεν δικαιολογούνται.

Γράφει ο Γιώργος Νίκου

Σε πρώτη φάση θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας πως δεν μιλάμε για ποδοσφαιριστή της ομάδας μας, αλλά για μεταγραφικό της στόχο. Πάμε παρακάτω τώρα…

Ως Έλληνες, αλλά και ως φίλοι του ΠΑΣ Λαμία ειδικότερα στη δική μας περίπτωση, έχουμε ένα πολύ κακό χούι. Κρίνουμε και βγάζουμε συμπεράσματα πριν δούμε. Δεν συνέβη μόνο τώρα με τον Βύντρα, συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση κάθε χρόνο. Μα κάθε χρόνο! Και πέρυσι ο Χερόνιμο Μπαράλες που είχε ενάμιση χρόνο να σκοράρει λίγος μας φαινότανε το καλοκαίρι. Το ίδιο και ο Χρήστος Καρυπίδης -που παρεπιπτόντως είναι συνομίληκος με το Βύντρα. Στο τέλος όμως τους χειροκροτάγαμε και ζητούσαμε να μείνουν.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να θίξω την ποιότητα και τα προσόντα του Καρυπίδη. Σαν μέτρο σύγκρισης θα τον χρησιμοποιήσω μιας και τον ανέφερα παραπάνω. Πραγματικά όμως, τι λιγότερο έχει ο Βύντρα; Και οι δυο τους τεράστια καριέρα έχουν, με τη διαφορά πως ο Βύντρα έπαιξε τουλάχιστον 15 χρόνια σε τοπ επίπεδο, μετράει δύο συμμετοχές σε τελική φάση Euro και μία σε Μουντιάλ. Αλήθεια σας φαίνεται λίγο αυτό; Με πρόχειρες σκέψεις τώρα που τα βάζω κάτω (χωρίς να το έχω ψάξει), θα είναι μόλις ο δεύτερος στην ιστορία της Λαμίας -αν τελειώσει η μεταγραφή του- που έχει φτάσει τόσο μακριά με την Εθνική του ομάδα, μετά τον Ανρί Καμαρά.

Το κακό στην περίπτωση του Βύντρα δεν είναι τα προσόντα του. Είναι η «κακή φήμη» που τον ακολουθεί. Που επίσης δεν είναι δικαιολογημένη. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους Έλληνες μπακ της γενιάς του. Υπόδειγμα παίκτη σε ότι αφορά την αφοσίωση και τα αθλητικά του προσόντα. Ακόμα και τώρα που κοντεύει τα δεύτερα «άντα» του, σε φυσική κατάσταση μπορεί να βάλει κάτω πάρα πολλούς 20αρηδες. Όπως μου έλεγε σήμερα συνάδελφος, ο άνθρωπος έχει σχεδόν… μηδέν λίπος στο σώμα του. Δεν το συναντάς αυτό και πολύ συχνά. Ειδικά σε Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Το επίσης άδικο για τον Λουκά Βύντρα, είναι πως είχε την ατυχία να γίνει γνωστός στο κοινό μέσα από έναν «άρρωστο» Παναθηναϊκό. Μια ομάδα προβληματική, με συνεχόμενη πίεση πρωταθλητισμού και εκατομμύρια ζευγάρια μάτια να κρίνουν αυστηρά από τα πλαστικά τους καρεκλάκια στην κερκίδα, ή τις τηλεοράσεις τους. Ε, όλο αυτό διογκώθηκε με τα χρόνια -σε κάποιες περιπτώσεις «βόλεψε» και τις διοικήσεις- και τη στιγμή που ο ίδιος έτρεχε ασταμάτητα στον γήπεδο, τον περιμένανε όλοι στη γωνία.

Ο κόσμος συνηθίζει να κρίνει μία λάθος πάσα, ένα κακό γέμισμα, ή μια λάθος τοποθέτηση. Αγνοεί όμως τη συνολική εικόνα και στην περίπτωση του Λουκά Βύντρα η παραπάνω πρόταση αγγίζει τα όρια της εμπάθιας. Κρατάμε την «γκέλα» και αγνοούμε για παράδειγμα την συνολική υποδειγματική του παρουσία όπου αγωνίστηκε. Την σχεδόν αψεγάδιαστη εικόνα του στις προπονήσεις. Τις εξαιρετικές του κούρσες και τα ταχύτατα ανεβάσματα του. Το γκολ του στην Τρίπολη το 2010 που ουσιαστικά χάρισε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό. Στο κάτω – κάτω γνωρίζουμε καλύτερα εμείς από τους προπονητές του; Γιατί όπου αγωνίστηκε, ήταν βασικός. Υπήρξε μάλιστα αρχηγός στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό των σούπερ σταρ και στην Εθνική. Πιστεύετε πως τόσο εύκολα σου δίνουν το περιβραχιόνιο σε τέτοιο επίπεδο;

Πάμε τώρα στην ουσία… Η Λαμία στις θέσεις των πλάγιων μπακ είναι ουσιαστικά καλλυμένη. Αυτό που την «καίει» είναι οι θέσεις στα στόπερ. Αν αποκτηθούν και παίκτες που μπορούν να καλύψουν ενδεχόμενες απώλειες στα πλάγια ακόμα καλύτερα. Ο Βύντρα είναι μια από τις τρεις περιπτώσεις με αυτά τα χαρακτηριστικά που εξετάζουν οι άνθρωποι της ομάδας. Το καλό σενάριο είναι να αποκτηθούν και οι τρεις. Η ικανότητα του ωστόσο να μπορεί να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της άμυνας, θεωρητικά του δίνει προβάδισμα.

Η όλη κουβέντα που κάνω δεν είναι γιατί πιστεύω στον Βύντρα. Θεωρώ πως εφόσον αποκτηθεί θα βοηθήσει πάρα πολύ στα αποδυτήρια και μπορεί να δώσει σημαντικές βοήθειες και στο αγωνιστικό κομμάτι. Αλλά όχι, δεν πιστεύω. Δεν πιστεύω μέχρι να δω!

Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι η θέση μας είναι στην κερκίδα και ότι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε και μετά να κρίνουμε. Κρατήστε χαμηλά τη μπάλα μια φορά ρε παιδιά…