Όλοι μαζί μια γροθιά στην πιο σημαντική στιγμή!

Η σκόνη από το ματς του Σαββάτου έκατσε. Η Λαμία είναι με το ενάμιση πόδι για 6η συνεχόμενη χρονιά στην Super League και αφού πέρασαν δύο 24ωρα από την εκδρομή στην Βέροια, πάμε να δούμε δύο – τρία πραγματάκια που κράτησα.

Να ξεκινήσουμε από το… λογικό. Ή μάλλον τα παράλογα της Ελλάδας. Βάλαμε δύο ομάδες, μετά από ένα μήνα απραξίας να παίξουν δύο παιχνίδια που θα κρίνουν όλη τους την χρονιά. Για να μιλάμε όμως για τα δικά μας, η διοίκηση και ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου έπραξαν με γνώμονα το καλό της ομάδας. Έβαλαν το χέρι στην τσέπη και έστειλαν τον κόσμο με έξοδα της ΠΑΕ στο γήπεδο για να στηρίξει τους παίκτγες στον πρώτο «τελικό». Μπορεί για κάποιους να φαντάζει αυτονόητο αυτό, ωστόσο στις εποχές που ζούμε και με την ακρίβεια που υπάρχει, κάθε άλλο παρά δεδομένες είναι τέτοιες κινήσεις και θα πρέπει να χειροκροτούνται.

Από εκεί και πέρα, η εκδρομή στην Βέροια είναι από εκείνες που σου μένουν. Ο κόσμος γέμισε τα λεωφορεία που είχαν ναυλωθεί και σε όλο το ταξίδι και την επιστροφή είχε ζωντάνια. Ειδικά στο «πήγαινε» και με το ματς μπροστά μας, τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν.

Εμείς σαν Lamia Ole, πιστοί σε αυτά που πρεσβεύουμε, αποφασίσαμε πως το συγκεκριμένο ματς δεν είναι για δημοσιογραφικές διαπιστεύσεις και θεωρία. Είναι από τα παιχνίδια που η ομάδα σε έχει ανάγκη στο πλευρό της και από εκείνα που θα διηγούμαστε στις επόμενες γενιές. Για αυτό και αποφασίσαμε όχι απλά να πάμε με τα λεωφορεία, αλλά να καθίσουμε και στο πέταλο. Μαζί με τα άτομα που μετά από τόσα χρόνια θεωρούμε «αδέρφια» μας.

Στην κερκίδα, σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης, οι Λαμιώτες ήταν ΑΦΕΝΤΙΚΟ. Το… πάρτι που έστησαν οι οργανωμένοι είναι από τα καλύτερα που έχουμε βιώσει. Έδιναν τα συνθήματα και οι υπόλοιποι ακολουθούσαν. Προσωπικά, είναι η αλήθεια πως λίγο φώναξα. Την περισσότερη ώρα «χάζευα» τα παιδιά στην εξέδρα μας να τα δίνουν όλα και ανατρίχιαζα.

Πάμε τώρα στο αγωνιστικό. Αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι πως η ομάδα σαν σύνολο φαίνεται και είναι ενωμένοι. Όπως επίσης κράτησα πως ο Μπεχαράνο όταν σκόραρε έτρεξε στο πέταλο με τους τρελούς Λαμιώτες. Ο Ντάνι μας έχει δείξει πόσο ηγετική προσωπικότητα είναι. Όταν ο κόσμος κατέβηκε στην Άμπλιανη μετά την ήττα στον Βόλο, ήταν αυτός που βγήκε μπροστά να μιλήσει.

Το πιο σημαντικό, είναι πως σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή, ο οργανισμός «Λαμία» βγάζει προς τα έξω πως είναι μια γροθιά. Αυτό φαίνεται στις σχέσεις της ομάδας με την διοίκηση και τον κόσμο. Την δεδομένη χρονική στιγμή η ατμόσφαιρα που υπάρχει είναι ΤΡΟΜΕΡΗ. Το «είναι τρελός ο πρόεδρος» που ταρακούνησε στο τέλος το γήπεδο το Σάββατο τα λέει όλα.

Μας μένει τώρα το δεύτερο και τελευταίο βήμα. Το ΔΑΚ το Σάββατο πρέπει να είναι γεμάτο για να το τελειώνουμε εμείς με το θέμα παραμονή. Και στο τέλος ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλη την ομάδα.

Και μιας και αναφέρθηκα στο «ομάδα», θα πρέπει εδώ να κάνω και μια σημαντική επισήμανση. Ομάδα δεν είναι μόνο οι παίκτες. Υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες, όπως οι φροντιστές και το ιατρικό τιμ. Δείτε την φάση του τραυματισμού του Νούνιες το Σάββατο. Στην κυριολεξία ο άνθρωπος δεν πρόλαβε να πέσει στο χορτάρι και η ιατρική ομάδα είχε ξεκινήσει ήδη για να φτάσει κοντά του. Τρομερά αντανακλαστικά.

ΟΛΟΙ ΔΑΚ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ!