Μπράβο Λαμία!

Γράφει ο Δημήτρης Αμούντζιας

Τελικά, αυτή η ομάδα έχει βαλθεί φέτος να μας τρελάνει! Και για να γίνει αυτό, δε χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια. Αρκεί δυο συνεχόμενες εμφανίσεις, μία σαν αυτή που έκανε με τον «Βόλο» στο γήπεδό μας και μία εκτός έδρας όμοια με αυτή του «Χαριλάου»! Πολλοί μη Λαμιώτες φίλαθλοι πιθανότατα θα αναρωτηθούν αν ήταν η ίδια ομάδα που έδωσε τα δύο αυτά παιχνίδια. Και με το δίκαιο τους, αφού η απόδοσή και ο τρόπος παιξίματος κάθε άλλο παρά όμοια στοιχεία είχαν.

Μέσα στην πολύ δύσκολη έδρα του «Χαριλάου» η ομάδα μας θα παρουσιασθεί εντελώς αλλαγμένη. Αρχικά, αγωνίσθηκε με πάθος και ένα σύνολο ποδοσφαιριστών οι οποίοι έτρεχαν σε κάθε κατεύθυνση. Συγχρόνως η ψυχολογία τους κάθε άλλο παρά πεσμένη θα είναι εξαιτίας της προηγούμενης άσχημης εμφάνισής της μέσα στη Λαμία με αντίπαλο τον Βόλο. Κι αυτό, φυσικά, οφείλεται στον προπονητή ο οποίος στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα των δύο ημερών, έδειξε ότι έκανε τρομερή δουλειά στον ψυχολογικό τομέα. Στη συνέχεια, οι παίκτες μας θα δείξουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στα πόδια τους κι επιπλέον γνώριζαν τι ζητούν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Βέβαια, όλο το παν υπήρξε ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Βόκολος έστησε την ομάδα στο γήπεδο. Ο τεχνικός μας ηγέτης θα πάρει την «ταυτότητα», όπως λέμε στην ποδοσφαιρική γλώσσα, του παλιού του συμπαίκτη στον «Πανιώνιο» και καλό του φίλου κ. Άκη Μάντζιου.

Έχοντας μελετήσει άριστα τον τρόπο παιχνιδιού των «κιτρινόμαυρών», έκλεισε τους πλαϊνούς διαδρόμους προς την περιοχή μας, ανάγκαζε τους αντιπάλους του να πραγματοποιούν απανωτές σέντρες, τις οποίες απέκρουαν οι πολύ καλοί κεντρικοί μας αμυντικοί Παπαδόπουλος και Κορνέζος. Βέβαια, θα μπορέσουν κάποιοι να πουν ότι υπήρξε κάτι σαν «μαγική εικόνα» το αποτέλεσμα του αγώνα, αν η φθιωτική ομάδα μας δεν διέθετε έναν τρομερό και φοβερό τερματοφύλακα, τον Κοσέλεφ, ο οποίος πραγματοποίησε το «παιχνίδι της ζωής του» πιάνοντας τα άπιστα. Εντάξει, αυτό ισχύει. Αλλά ο τερματοφύλακας δεν είναι παίκτης της ομάδας, δεν αποτελεί κρίκο της συνολικής αλυσίδας της; Φυσικά και βέβαια.

Προσωπικά, θα ήθελα να σταθώ σε τρεις παίκτες μας. Στον Ακούνια, τον Σιμόν και τον Μάλτσι. Ο πρώτος για μένα υπήρξε από τους κορυφαίους της ομάδας μας. Πέρα από το εκπληκτικό γκολ που έβαλε με ένα πολύ δύσκολο σουτ, έδειξε πώς πρέπει να παίζει το σημερινό σέντερ-φορ. ΄Εδωσε σωρεία μαχών, έφαγε πολύ ξύλο από τον Φαμπιάνο, γύριζε πίσω για να μαρκάρει, έβγαινε πότε από δεξιά και πότε από αριστερά. Ο Ακούνια στου «Χαριλάου» θα αποδείξει ότι όχι μόνο θα πρέπει να παραμείνει στην ομάδα μας, αλλά και να χρησιμοποιείται ανάλογα με τη γνώμη του προπονητή. Το ποδόσφαιρο των δεκαετιών 1970, 1980 και 1990 με τα στατικά σέντερ-φορ, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί! Ο Ακούνια ακόμη θα μπορέσει να βοηθήσει και τον Καρλίτος που μέχρι τώρα ήταν εντελώς μόνος μπροστά.

Ο Σιμόν αποτελεί ένα εξαιρετικό δεξί μπακ με τις συχνές του προωθήσεις και τις ωραίες σέντρες και πάσες περιοχής. ΄Όμως φέτος είναι κάπως πεσμένος σε σύγκριση με πέρυσι. ΄Όχι δεν παίζει καλά, αλλά μήπως είναι κουρασμένος; ΄Εχει αγωνισθεί σε συνεχή παιχνίδια χωρίς να μείνει έξω εκτός μιας αγωνιστικής που είχε κάρτες αν θυμάμαι. Βέβαια, ο καλός μας αυτός κι εμπειρότατος παίκτης μας, ο ίδιος θα πει αν νιώθει κουρασμένος ή όχι. Προχθές στο δεύτερο τέρμα που δεχθήκαμε με κεφαλιά από τον αντίπαλο σέντερ-φορ, και ο Παπαδόπουλος δεν σηκώθηκε καλά, αλλά κι ο Σιμόν σηκώθηκε άτσαλα με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να κάνει την κεφαλιά σχεδόν ανενόχλητος.

Και θα’ ρθω τώρα στον Μάλτσι. Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος αθλητής μας είναι πολύ παρεξηγημένος από το φίλαθλο κοινό της ομάδας του. Πέρυσι στην «Καλλιθέα» ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της. Φέτος όποτε θα αγωνισθεί, πάντα σαν αλλαγή, θα δείξει ότι γνωρίζει πολύ καλή μπάλα, έστω κι αγωνίζονταν λίγο. Προχθές όχι μόνο έβαλε ένα ωραιότατο γκολ ακριβώς στο προτελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, αλλά δεν έκανε ούτε μια λανθασμένη μεταβίβαση. Το γεγονός, άλλωστε ότι αγωνίζεται στην Εθνική Αλβανίας, νομίζω ότι λέει από μόνο του πολλά πράγματα γύρω από την αξία του!

Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω μια άποψη κι αφορά έναν ποδοσφαιριστή μας που λέγεται Μουλά. Τον συγκεκριμένον αθλητή μας τον έχω δει μόνο μια φορά και χαρακτηριστικά στο φιλικό παιχνίδι μας με την «Κηφισιά» που ήρθαμε 2-2. Αγωνίσθηκε στο Α΄ ημίχρονο κι έδειξε πολύ ποιοτικά στοιχεία. Γνωρίζει όχι κιλά αλλά πολλά καντάρια ποδόσφαιρο. Τον αντίπαλό του τον αποφεύγει άνετα. Και βέβαια όταν εκτελεί στημένες φάσεις, είναι κίνδυνος-θάνατος οι κοφτές του εκτελέσεις για τον αντίπαλο τερματοφύλακα και τους αντίπαλους αμυντικούς. Μήπως θα πρέπει να τον δούμε καλύτερα; Ειδικά σε παιχνίδια μέσα στην έδρα μας; Δεν ξέρω όμως αν μαρκάρει.

Βέβαια, ο προπονητής ξέρει καλύτερα από όλους μας, αλλά αν τον διώξουμε πολύ φοβάμαι μην έχουμε επανάληψη του παρελθόντος με τον Σάλιακα (ναι τον δεξιό αμυντικό, σήμερα, της Εθνικής Ελλάδας) ή επανάληψη Τσιλούλη που δεν τον είχαμε καν δει σε αγώνα και τον αφήσαμε ελεύθερο για να τον ξαναπάρουμε αφού είχε διαπρέψει στις ομάδες που αγωνίσθηκε μετά από μας. Θα πρέπει να προσέξουμε κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου πολύ, πάρα πολύ! Βέβαια, το τεχνικό μας τιμ γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα μας, τις αρετές των παικτών και τις ανάγκες της ομάδας μας!

Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να περάσετε όλοι σας, πολύ «ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»!!!

Υ.Γ. Για τον διαιτητή του αγώνα μας εναντίον του «ΑΡΗ» δε θα πω τίποτε. Θεωρώ ότι δεν αξίζει τον κόπο!