Ψηλά τα κεφάλια, πάμε και ότι βγει!

Σαν… πρόκα πάνω στην ταφόπλακα φαντάζει για τον κόσμο της Λαμίας το αποψινό αποτέλεσμα με τον Λεβαδειακό. Να πιαστείς από την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου; Και να το κάνεις δεν αλλάζει κάτι. Η ουσία είναι πως η καθοδική πορεία συνεχίζεται και το να σταθούμε σε συγκεκριμένα πράγματα που είδαμε απόψε, απλά θα χρυσώσει το χάπι.

Από εδώ και πέρα θα πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα ρεαλιστικά και ο Γιώργος Γιαννούτσος το αποτύπωσε πολύ σωστά στις δηλώσεις του μετά το τέλος του ματς. Είναι πάρα πολύ δύσκολη η κατάσταση, αλλά οφείλουμε να το παλέψουμε και ότι καταφέρουμε. Αυτό το mentality στην παρούσα φάση είναι αυτό που πρέπει να υπάρχει.

Δεν οφελεί να τρέφουμε αυταπάτες. Κι αν έχουμε ελπίδες -που μαθηματικά έχουμε- ας μην «βολευόμαστε» σε αυτές. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το πιθανότερο είναι τη νέα σεζόν να βρισκόμαστε στην παρακάτω κατηγορία και με αυτό στο μυαλό να δώσουμε μάχη από εδώ και πέρα. Δεν αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου να πετάξει λευκή πετσέτα. Και δεν θα είναι και δίκαιο!

Σε όλες τις εκφάνσεις της ιστορίας οι Λαμιώτες όχι απλά δεν έσκυβαν το κεφάλι, αλλά ήταν οι πρώτοι που το σήκωναν και μάχονταν. Σε οποιοδήποτε τομέα. Το ίδιο κάνουν και στην μπάλα. Οι Λαμιώτες είδαν την ομάδα τους να τρώει ταπεινωτικές εξάρες από χωριά στην κυριολεξία. Και τότε όμως -όπως πρέπει να κάνουν και τώρα- μπήκαν μπροστά για τον σύλλογο. Κυριολεκτικά ο κόσμος του «ανέστησε» τον ΠΑΣ Λαμία και τον παρέδωσε στον Πανουργιά Παπαϊωάννου στη Γ’ Εθνική για να τον φέρει εδώ που είναι σήμερα.

Και για όλη αυτή την προσπάθεια δεν αξίζουν σκυμμένα κεφάλια. Για τα παιδιά στο πέταλο απόψε που δεν έφυγαν όταν άδειασε το γήπεδο, ούτε για αυτά αξίζουν σκυμμένα κεφάλια, αλλά περηφάνεια. Ακόμα κι αν φέτος τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ονειρευόμασταν σίγουρα δεν ήρθε η καταστροφή. Από τα λάθη μας θα μάθουμε και θα επιστρέψουμε δυνατότεροι, αν εν τέλει δεν τα καταφέρουμε.

Τα «αλλά» και τα «γιατί» είναι πάρα πολλά. Και δικαιολογημένα! Όπως υπάρχει και αντίλογος. Όμως το να στεκόμαστε σε αυτά εδώ που έχουμε φτάσει, δεν οφελεί και πουθενά. Ίσα – ίσα κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα από ότι είναι.

Πρώτοι οι παίκτες, μετά η διοίκηση και μετά εμείς -ο καθένας από το πόστο του- οφείλουμε να το παλέψουμε και ας είναι πάρα πολύ άνιση η μάχη πλέον. Ότι βγει στην τελική! Γιατί, αν πέσουμε θα είμαστε λιγότερο Λαμία;