Ο ΠΑΣ Λαμία υποβιβάστηκε και μαθηματικά το βράδυ της Δευτέρας. Αναμενόμενη εξέλιξη για όλους μας. Φυσικά και πονάει ο υποβιβασμός. Δεδομένα η ομάδα δεν πέτυχε τους φετινούς της στόχους και δεδομένα αφού δεν το έκανε, η σεζόν είναι αποτυχημένη. Και δυστυχώς έρχεται να προστεθεί στους υποβιβασμούς του Έσπερου Λαμίας και του ΑΟ Λαμίας, που στο φινάλε της ημέρας βγάζουν την πόλη «βαριά» ηττημένη σε αθλητικό επίπεδο.
Αν το πάρουμε αγωνιστικά -και αφήνοντας τις οπαδικές μας προτιμήσεις απέξω- η Λαμία δεν άξιζε φέτος να παραμείνει στην κατηγορία. Αγωνιστικά, ήταν μακράν η πιο ασταθής ομάδα. Για μια ακόμα σεζόν έπαιξε με την φωτιά, με τη διαφορά πως φέτος «κάηκε» κιόλας. Και σίγουρα το φετινό πάθημα, είναι ένα πολύ καλό μάθημα για το μέλλον. Θεωρώ αυτονόητο πως οι φετινές επιλογές θα αποτελέσουν δίδαγμα για την συνέχεια. Όπως δίδαγμα αποτέλεσαν και όσα τραγελαφικά είχε βιώσει η διοίκηση στα πρώτα της χρόνια στο σύλλογο σε Γ’ Εθνική και Super League 2.
Πάντα στηριζόταν στους ανθρώπους της
Έχει σημασία εδώ να τονιστεί το εξής: Καλώς, ή κακώς ο ΠΑΣ Λαμία σε όλο αυτό το ταξίδι του, δεν είχε ποτέ επαγγελματίες παράγοντες. Από την πρώτη ημέρα που ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου ήρθε στο σύλλογο, στελέχωσε την διοίκηση με ανθρώπους που γνώριζαν τι πάει να πει Λαμία. Ίσως είναι και η μοναδική ομάδα σε αυτό το επίπεδο, που δεν είχε στο εσωτερικό της ανθρώπους που ήρθαν σαν επαγγελματίες απλά για να κάνουν την δουλειά τους.
Τι θέλω να πω; Προφανώς και οι άνθρωποι που για πάνω από μια δεκαετία απαρτίζουν τη διοίκηση, μπορούν να θεωρούνται δίκαια επαγγελματίες μετά από τόσα χρόνια. Δεν τίθεται θέμα επ’ αυτού. Όταν ανέλαβαν όμως τα πόστα τους, τα ανέλαβαν γιατί είχαν ζήσει την ποδοσφαιρική Λαμία. Ήταν άτομα από το περιβάλλον της και όχι άνθρωποι του ποδοσφαίρου με την γενικότερη έννοια.
Φυσικά από τον σύλλογο πέρασαν και τέτοιοι. Κανείς δεν στέριωσε όμως. Η Λαμία πάντα είχε στο τιμόνι της ανθρώπους της περιοχής, που πρώτα από όλα δρούσαν με το συναίσθημα και εν συνεχεία με το συμφέρον. Άσχετα αν αρκετοί από αυτούς δεν άφησαν στον κόσμο καλές αναμνήσεις. Κανείς δεν μπορεί να τους προσάψει πως ανέλαβαν διοικούντες χωρίς να έχουν αισθήματα για την ομάδα.
Αυτό, είναι κάτι που ο σύλλογος αυτός εδώ και 60 χρόνια έχει στο DNA του. Οι άνθρωποι του τον τρέχουν. Οι άνθρωποι του αποφασίζουν για αυτόν. Από την πρώτη του ημέρα μέχρι και σήμερα. Και έχει σημασία να τονιστεί αυτό, γιατί μας κάνει να διαφέρουμε από την τεράστια πλειοψηφία των ομάδων της Ελλάδας.
Είμαστε μεγαλωμένοι στα δύσκολα
Τι άλλο μας κάνει να διαφέρουμε από την πλειοψηφία; Ότι έχουμε στο DNA μας τα δύσκολα. Το είχα γράψει στα τέλη Γενάρη, ότι στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που ακολουθούν αυτή την ομάδα, έχουν περάσει οι δύσκολες καταστάσεις. Με αυτές μεγαλώσαμε, με αυτές… ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και -αφήνοντας έξω τη φετινή σεζόν- στο τέλος πάντα τα καταφέρνουμε. Και το αναφέρω σκόπιμα αυτό τώρα.
Προσωπικά γνωρίζω αρκετά άτομα που πόνεσαν χθες. Και είμαι σίγουρος πως είναι πολλοί παραπάνω από αυτούς που έχω στον κύκλο μου. Μπορώ όμως με σιγουριά να πω -όπως είχα γράψει και τότε- πως ο υποβιβασμός δεν θα σβήσει σε καμία περίπτωση την «φλόγα» μέσα τους. Δεν τελειώνει τίποτα με μια -ομολογουμένως- μεγάλη αποτυχία. Όπως στην ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο όλα κάνουν τον κύκλο τους και περνάνε. Και γνωρίζω πως ακόμα και οι μισοί να είμαστε σε σχέση με φέτος, αυτοί που θα είμαστε του χρόνου εκεί, την ίδια αγάπη θα έχουμε για τον σύλλογο. Το ίδιο θα τον παρακολουθούμε και θα τον ακολουθούμε.
Και το ίδιο θα κάνουμε σε όποια κατηγορία κι αν παίζει. Όσο κόσμο κι αν έχει το γήπεδο, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος και ότι δυσκολίες κι αν βιώνουμε ο καθένας μας προσωπικά. Στην τελική δεν γίναμε οπαδοί της Λαμίας για τις νίκες.
Ο σύλλογος είχε πέντε δεκαετίες ιστορία πριν ανέβει για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Super League. Και δεδομένα έχει άλλο τόσο μπροστά του μετά τον υποβιβασμό του χθες βράδυ. Ε, μια κακή σεζόν δεν μπορεί να διαγράψει όλο αυτό το ταξίδι. Όπως δεν το διέγραψαν και οι προηγούμενες κακές σεζόν που έχει βιώσει. Και είναι πάρα πολλές…
Μαθαίνουμε από τα λάθη μας
Όλα τα παραπάνω, τα ανέφερα για να καταλήξουμε στο εξής. Όταν ξεκίνησε η «αναγέννηση» της ποδοσφαιρικής Λαμίας, τόσο οι διοίκηση, όσο και ο κόσμος δεν ξέραμε που θα… ταβανιάσει. Μέσα σε οκτώ χρόνια, η Λαμία κατάφερε να προκριθεί τρεις φορές στα ημιτελικά του Κυπέλλου και να αναδειχθεί άλλες δύο καλύτερη επαρχιακή ομάδα της Ελλάδας. Με κορυφαία φυσικά την περσινή 6η θέση. Όλο αυτό το «χτίσαμε» σιγά – σιγά διοίκηση και κόσμος.
Μάθαμε από τα απαράδεκτα που βιώσαμε στη Β’ Εθνική. Μάθαμε πότε και πως πρέπει να κινούμαστε. Μάθαμε να κρατάμε μικρό καλάθι και να μην λέμε μεγάλα λόγια. Μάθαμε πως οι πολλές ανακοινώσεις και δηλώσεις δεν βγαίνουν σε καλό. Δεν τα ξέραμε από την αρχή. Τα βιώσαμε, την πατήσαμε και μάθαμε. Θυμηθείτε τι γραφόταν, τι λεγόταν και τι γινόταν την πρώτη σεζόν στη Super League 2 και δείτε σήμερα τι έχουμε καταφέρει ως σύνολο. Μάθαμε από τα λάθη μας, βελτιωθήκαμε και το ίδιο θεωρώ πως θα κάνουμε και φέτος.
Η σεζόν αυτή μας βρίσκει «λαβωμένους», μπορεί να μας κάνει όμως και πολύ σοφότερους. Αρκεί βέβαια να επικρατήσει η λογική. Τόσο σε επίπεδο διοίκησης, όσο και σε επίπεδο κόσμου. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείτε, ή διαφωνείτε με όσα γράφω. Όπως δεν έχει σημασία και το τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει να αντιληφθούμε ότι ο σύλλογος υπήρχε πριν και θα υπάρχει μετά. Το ζήτημα είναι το τι θα κάνουμε εμείς (κι όταν λέω εμείς εννοώ όλοι μαζί, διοίκηση και κόσμος), για να «παραδώσουμε» έναν σύλλογο δυνατό στις γενιές που ακολουθούν. Να κάνουμε τους νεαρότερους να νιώθουν περήφανοι για την ομάδα της πόλης τους. Ακόμα κι όταν πέφτει κατηγορίες…
Το άρθρο λέει όλη την αλήθεια το πώς νιώθουμε όλοι μας. Δεν θέλαμε να έρθει αυτή η στιγμή. Κανένας από εμάς που αγαπάμε αυτή την ομάδα δεν το ήθελε ούτε σαν σκέψη. Αλλά έτσι είναι η ζωή κάποια στιγμή θα γίνονταν. Γιατί καλώς η κακώς η ομάδα μας δεν έχει την δυναμική των 4 μεγάλων ομάδων. Είναι δύσκολο για μια ομάδα από την επαρχία να είναι 8 συνεχόμενα χρόνια στην Α Εθνική. Δεν γίναμε ομάδα κομήτης ούτε πυροτέχνημα να ανέβουμε και να πέσουμε σαν άλλες ομάδες. Δεν θέλω να μιλήσω για άλλες ομάδες επαρχιακές και την στήριξη που δείχνει ο κόσμος κάτι που εδώ είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Για τους δε λαμιαρες επιχειρηματίες τώρα θέλω να τους δω. Θα στηρίξουν;;; Αλλά που….Όταν είναι να μιλήσουμε με πράξεις και όχι με λόγια εξαφανίζονται. Οι μόνοι που πραγματικά νοιάζονται είναι όλοι αυτοί που από το υστέρημα τους όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα σε αυτή την ομάδα αγοράζοντας το διάρκειας τους και στηρίζοντας αυτή την ομάδα και στα καλά και στα άσχημα. Εύχομαι όπως και κάθε πραγματικός φίλαθλος που αγαπάει και πονάει αυτή την ομάδα όλη αυτή η κατάσταση να κάνει εμάς τον κόσμο την διοίκηση και όσοι χρηματοδοτούν αυτή την ομάδα γενικά πιο σοφούς. Να πρυτανεύσει η λογική και ψυχραιμία και γενικά αυτή η δύσκολη κατάσταση να μας βγάλει πιο δυνατούς όλους μας. Θεωρώ ότι αν πραγματικά όλοι μας αγκαλιάσουμε αυτή την ομάδα, η ομάδα μας θα επανέλθει πιο δυνατή και πιο σοφή. Ας κάνουμε εμείς αυτά που πρέπει. Ας κάνει η διοίκηση ένα σωστό πλάνο με οργανόγραμμα και γενικά είναι μια καλή ευκαιρία να στηθεί μια σωστή ομάδα. Ας περιμένουμε και ας ελπίζουμε για το καλύτερο. ΛΑΜΙΑΡΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!!! ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!! ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Μοναδική μας ελπίδα αγαπητοί φίλαθλοι, ο ποδοσφαιρικός ηγέτης κ. Πανουργιάς Παπαϊωάννου, όταν θέλει ΚΕΡΔΙΖΕΙ, να έχει καλή υγεία & υπομονή….για τους υπόλοιπους εμάς, να αφήσουμε τα παράπονα και τα σχόλια & να στηρίξουμε μέσα στο ΔΑΚ την Λαμιαρα μας, για. την πόλη & όλη την περιοχή…. Καλό Αγώνα.
Δεν υπάρχει καλώς ή κακώς. Κακώς, πολύ κακώς. Η θέση των αισθηματιων είναι στην κερκιδα των vip. Ο έλεγχος των επαγγελματικών ομάδων πρέπει να είναι στα χέρια τεχνοκρατων.
Καλώς ορίσατε εκεί που κανονικά ήσασταν από τα Χριστούγεννα δεν έπαιξε φέτος μπάλα η Λαμία δε κανένα σημείο του πρωταθλήματος και δυστυχώς είναι στις ομάδες που χωρίς κυριο κόσμο μαζί με άλλες βέβαια ήτανε στην 1η κατηγορία εν απουσία ιστορικών ομάδων…καλή επάνοδο αν και έχει μπόλικο ανταγωνισμό