Αρνήθηκε το ΠΟΚ για τη Λαμία!

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μοιάζει σχεδόν ουτοπικό οι ποδοσφαιριστές να «δένονται» με τις ομάδες τους σε σημείο που να επιλέγουν να της τιμήσουν σε όλη τους την καριέρα. Λογικό ως ένα σημείο αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για επαγγελματίες, που όσο κι αν αγαπάνε ένα σύλλογο, για βιοποριστικούς λόγους αναγκάζονται να παίρνουν συνεχώς μεταγραφές.

Δεν ήταν έτσι βέβαια πάντα! Ιδιαίτερα όταν το ποδόσφαιρο ήταν ακόμα ερασιτεχνικό. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 55 χρόνων από την ίδρυση της Λαμίας, το Lamia Ole θυμάται μια από τις αρκετές περιπτώσεις παικτών, που επέλεξαν να συνεχίσουν να φοράνε τα κυανόλευκα, από το να κάνουν λαμπρή καριέρα σε κάποια «μεγαλύτερη» ομάδα. Τη σπουδαιότερη πιθανότατα. Εκείνη του Παναγιώτη Καρανικόλα.

Μαζί με τον Λεωνίδα Γιαννέλο, υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ένας από τους «θρύλους» της ομάδας μας και του φθιωτικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Μιλάμε για τον άνθρωπο που επί σειρά ετών αναδεικνυόταν πρώτος σκόρερ της Β’ Εθνικής. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεινότητας του στο σκοράρισμα, το γεγονός πως τη σεζόν 1967-68 με 26 γκολ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της κατηγορίας, αφήνοντας δεύτερο τον Αντώνη Αντωνιάδη της Ξάνθης. Τον κορυφαίο γκολτζή στην ιστορία του Παναθηναϊκού, που τρία χρόνια αργότερα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ σε όλη την Ευρώπη οδηγώντας τους «πράσινους» στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Παρά το όχι και τόσο μεγάλο του εκτόπισμα, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αμούντζιας καταγράφει για τον Καρανικόλα στο βιβλίο του με την ιστορία του ΑΣ Λαμία πως: «είχε πολύ καλές τοποθετήσεις σώματος, ήταν εξαιρετικός ντριμπλέρ και διέθετε ευθύβολο σουτ».

Ο Φθιωτός σέντερ φορ έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομα του με την ιστορία της Λαμίας. Όχι μόνο επειδή ήταν ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν μετά την συνένωση Λαμιακού και Παλλαμιακής, αλλά και γιατί πέρασε ουσιαστικά την καριέρα του όλη με τα κυανόλευκα. Αγωνίστηκε στην ομάδα μας από το 1964 έως το 1972, όταν και αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 28 ετών μόλις.

Μέχρι τότε βέβαια, η φήμη του είχε ξεπεράσει για τα καλά τα σύνορα της Φθιώτιδας. Σε τέτοιο σημείο που ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Πανιώνιος και ο ισχυρός τότε Εθνικός τον είχαν προσεγγίσει για να του προτείνουν μεταγραφή. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη την περίπτωση του Καρανικόλα ωστόσο, είναι πως ο ίδιος απέρριπτε τις προτάσεις τους. Ήθελε να συνεχίσει να μένει στην αγαπημένη του Λαμία και να φοράει τη φανέλα της ομάδας της πόλης του.

Όπως ο κ. Αμούντζιας σημειώνει στο βιβλίο «Α.Σ. Λαμία 1964-2002, Η Πορεία 38 Χρόνων», κορυφαία του στιγμή, ήταν το γκολ στο παιχνίδι Κυπέλλου επί του Παναθηναϊκού στο ΔΑΚ στο 92′. Γκολ που έβαζε τη Λαμία σε θέση οδηγού, πριν ισοφαριστεί στο 99 (!) και το ματς οδηγηθεί στην παράταση, εκεί που ηττήθηκε εν τέλει με γκολ στο τελευταίο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου. Αντίστοιχα, χειρότερη στιγμή της καριέρας του, ήταν η στοχοποίηση του μετά το εντός έδρας 2-2 με τα Τρίκαλα την ίδια χρονιά. Τότε, θεωρήθηκε από τον κόσμο υπαίτιος για την αδυναμία της ομάδας μας να νικήσει και να εξασφαλίσει την άνοδο στην Α’ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Σε κάθε περίπτωση, εξακολουθεί να είναι ένα από τα ονόματα που όταν ακούγονται προκαλούν… τριγμούς στα τσιμέντα του ΔΑΚ. Υπήρξε κορυφαίος της Λαμίας και εξακολουθεί να είναι ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες που έχει φορέσει τη φανέλα της.

Το 2008 βρέθηκε στο λεύκωμα του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών με τους 500 κορυφαίους Έλληνες και ξένους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τα γήπεδα της χώρας μας στα χρονικά.