«Η Λαμία με έστειλε στον Παναθηναϊκό»!

Με αφορμή τη συμπλήρωση 49 χρόνων από τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το Lamia Ole δημοσιεύει σήμερα τη συνέντευξη του Πέτρου Πανόπουλου. Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας της Λαμίας, υπήρξε ο μοναδικός -μέχρι σήμερα- Φθιωτός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Προερχόμενος από τους «κυανόλευκους» μεταπήδησε στο «τριφύλλι» και έφτασε συμμετείχε στην εποποιία του «Γουέμπλεϊ». Λίγο πριν ο πλανήτης μπει σε καραντίνα, ο κ. Πανόπουλος είχε μιλήσει στο lamiaole.gr και η συνέντευξη του δημοσιεύτηκε στο τρίτο τεύχος του περιοδικού «Follow Us», το οποίο κυκλοφόρησε διαδικτυακά τον Μάιο (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ).

Στη συζήτηση που κάναμε μαζί του μας μίλησε ασφαλώς για τον ΠΑΣ Λαμία. Όπως τον έζησε αυτός ως ποδοσφαιριστής και στο όνειρο του να συμμετέχει με τους «κυανόλευκους» στη «μεγάλη» κατηγορία. Μας μίλησε επίσης για τα εξίσου δύσκολα χρόνια που συμμετείχε στη διοίκηση και το τεχνικό τιμ του συλλόγου, ενώ η κουβέντα μας πήγε και στον Παναθηναϊκό.

Αναφέρθηκε στην μεταγραφή του στους «πράσινους» σε ένα διάστημα που αυτοί ήταν παντοδύναμοι, σχολίασε τα συναισθήματα ενός παιδιού από την επαρχεία που συμμετέχει σε αποστολή ομάδας σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μας αποκάλυψε πως η επιλογή του «τριφυλλιού» δεν ήταν δική του. «Δεν επέλεξα εγώ τον Παναθηναϊκό. Ανήκα εφ’ όρου ζωής στη Λαμία και εγώ δεν είχα το δικαίωμα να μην θέλω να πάω, εφόσον το είχε αποφασίσει η διοίκηση», ήταν μεταξύ άλλων τα λόγια του.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

– Τι κοινά διακρίνεται στη Λαμία του σήμερα, με την ομάδα στην οποία ανήκατε εσείς;

Εντάξει υπάρχουν διαφορές τις οποίες μπορούμε να κατατάξουμε. Πρώτον υπάρχει μεγάλη διαφορά διοικητικά. Δεύτερον στην θέση του προπονητή και γενικότερα στα άτομα που απαρτίζουν το προπονητικό τιμ που γυμνάζει τους παίκτες. Από εκεί και πέρα, σημαντική διαφορά υπάρχει και στην ποιότητα των παικτών. Στο τελευταίο σκέλος μπορώ να βρω και πιο πολλά κοινά βέβαια. Υπάρχουν κοινά σημεία στην ποιότητα. Υπήρχαν και τότε παίκτες τεχνίτες. Που γνώριζαν την τέχνη της μπάλας.

Οι προπονήσεις που γίνονται σήμερα στηρίζονται σε πρόγραμμα με έμπειρους προπονητές και οργανωμένο προπονητικό τιμ (βοηθούς, γυμναστές κλπ). Εμείς δεν είχαμε τέτοια πράγματα. Βέβαια, εγώ ευτύχησα να πάω στον Παναθηναϊκό και τα έζησα. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην Λαμία μου έλειπαν.

– Πλέον η ομάδα έχει στόχο από την παραμονή της στην πρώτη κατηγορία, μέχρι την έξοδο στην Ευρώπη. Όσο ήσασταν εσείς μέλος της ομάδας, τι στόχους είχε η Λαμία;

Η ομάδα κάθε χρόνο ξεκινούσε με στόχο να πάρουμε την άνοδο στην Α’ Εθνική. Όμως δεν υπήρχε αυτό που έχει σήμερα και αυτό ήταν και το μεγαλύτερο μας πρόβλημα. Δεν υπήρχε η σωστή διοίκηση. Όλοι γνωρίζουμε ότι μέσα στις διοικήσεις που πέρασαν υπήρχαν 2-3 άτομα που αγωνίζοταν για αυτό τον σκοπό. Από την άλλη πλευρά οι προπονητές που έρχονταν δεν ήταν οι κατάλληλοι για να μας δώσουν το κάτι παραπάνω και να εκπληρώσουμε το όνειρο.

Αναγκαστικά λοιπόν έπεφτε το βάρος σε εμάς. Έτσι, όταν αντιμετωπίζαμε ομάδες ισάξιες ποιοτικά μαζί μας, οι αντίπαλοι αυτόματα είχαν το αβαντάζ του καλού προπονητή και της σωστής διοίκησης. Και για αυτό τόσες δεκαετίες, το όνειρο παρέμενε όνειρο.

– Σας αντιμετώπιζε σαν σταρ τότε ο κόσμος στην πόλη;

Σαν σταρ δεν μας αντιμετώπιζε, περισσότερο μας έβλεπαν σαν τα παιδιά τους. Μας αγκάλιαζαν ήταν κοντά μας στις ήττες και στις πίκρες. Για αυτό και το γήπεδο γέμιζε. Υπάρχουν φωτογραφίες άπειρες με γεμάτο γήπεδο από εκείνα τα χρόνια.

– Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, θα αλλάζατε κάτι στην καριέρα σας για να αγωνιστείτε με τη Λαμία στην πρώτη κατηγορία;

Οι περισσότεροι παίκτες που μας γαλούχησε αυτή η ομάδα, το είχαμε όνειρο να αγωνιστούμε με τη Λαμία στην Α’ Εθνική. Οι περισσότεροι έχουμε χύσει το αίμα μας μέσα στο γήπεδο για τη Λαμία. Αν λοιπόν μου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσω πίσω το χρόνο, θα ήθελα με εκείνη την ομάδα να αγωνιστώ στην πρώτη κατηγορία.

– Πως είναι για ένα παιδί από την επαρχία της Φθιώτιδας να εντάσσεται στον Παναθηναϊκό;

Εκείνη την εποχή ήταν τεράστια τιμή για εμένα να ψηφιστώ από δημοσιογράφους, προπονητές και παίκτες ως ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας και μάλιστα αγωνιζόμενος στη Β’ Εθνική. Για αυτό τότε κατέληξα στον Παναθηναϊκό και ενώ με διεκδικούσαν επίσης ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός. Οπωσδήποτε ήταν κάτι το θαυμάσιο για ένα παιδί από τη επαρχία.

Εδώ θα πρέπει να ξέρει ο κόσμος, ότι δεν επέλεξα εγώ τον Παναθηναϊκό. Ανήκα εφ’ όρου ζωής στη Λαμία και εγώ δεν είχα το δικαίωμα να μην θέλω να πάω, εφόσον το είχε αποφασίσει η διοίκηση. Μου είχαν πει χαρακτηριστικά «πας στον Παναθηναϊκό, ή θα πεθάνεις».

Εμένα δεν ήταν επιλογή μου, αλλά ήταν επιλογή του Παναθηναϊκού να πάρει εμένα. Εκεί με δέχθηκαν σαν δικό τους παιδί. Βρήκα μια οικογένεια και ένιωσα από την αρχή τόσο οικεία, σαν να ήμουν ακόμα στη Λαμία.

– Τι αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής όταν αγωνίζεται σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών; Αλλάζουν τα συναισθήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα ματς;

Αυτό που ζήσαμε στο «Γουέμπλεϊ», ήταν κάτι το ανεπανάληπτο για ελληνικό ομάδα. Είναι απερίγραπτα τα συναισθήματα που σε διακατέχουν μπαίνοντας σε ένα τόσο τεράστιο γήπεδο, για να παίξεις στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μπροστά σε 100.000 θεατές, που ανέμιζαν κασκόλ και σημαίες. Νιώθεις ρίγος.

Αυτό που νιώθεις περισσότερο όμως, είναι η ευθύνη που έχει απέναντι -πρώτα στον εαυτό σου- και μετά σε όλους τους Έλληνες που σε βλέπουν.

– Τι κλίμα υπήρχε τότε που βρεθήκατε με τον Παναθηναϊκό στο «Γουέμπλεϊ»; Τι αντιμετώπιση είχατε από τους οπαδούς των άλλων ομάδων;

Δύο πράγματα θα πω. Το πρώτο είναι οι στιγμές μετά την πρόκριση επί της Έβερτον. Στο γλέντι που ακολούθησε με τον σερ Μπιθικώτση να τραγουδάει παρουσία του κ. Γουλανδρή (σσ. τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού), ο οποίος είχε ζητήσει ησυχία, για να πει «όποιος Έλληνας σήμερα δεν ήθελε να προκριθεί ο Παναθηναϊκός είναι άτιμος και πρέπει να πεθάνει».

Το δεύτερο που έχω κρατήσει είναι εκείνο το πανό που είχε κυκλοφορήσει μετά την πρόκριση μας στον τελικό που έλεγε οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι μαζί σας, καλή επιτυχία. Αυτό ήταν το κλίμα που επικρατούσε τότε γενικότερα.

– Έχετε υπάρξει και προπονητής και μέλος της διοίκησης της Λαμίας, σε πολύ δύσκολες στιγμές. Κρατάτε κάτι θετικό από εκείνα τα χρόνια;

Το πιο θετικό που κρατάω από εκείνα τα χρόνια, είναι ότι έχουμε την ικανοποίηση πως με χίλιους κόπους και κινδύνους, κρατήσαμε ζωντανή την ομάδα, με αποτέλεσμα μελλοντικά να έρθει ο νυν πρόεδρος και να βρεθεί η Λαμία εκεί που είναι σήμερα.

Τότε που βγήκαμε στην Α’ Εθνική, είχα πει πως η ομάδα πέρασε από πολλές τρικυμίες και έψαχνε να βρει λιμάνι. Πέρασαν τόσοι πολλοί καραβοκύρηδες και δεν το κατόρθωσαν. Ευτυχώς βρέθηκε ο κατάλληλος, δεν ναυαγήσαμε και ορίστε που είμαστε σήμερα.