Κι αν γινόταν ανάποδα;

Η αποψινή -όπως και εκείνη κόντρα στον Ολυμπιακό– είναι από τις ήττες που λες «ε δεν έγινε και τίποτα». Προφανώς όταν έχεις απέναντι σου την ΑΕΚ και τους «ερυθρόλευκους» δεν περιμένεις και πολλά. Παρόλα αυτά, η Λαμία άξιζε και στο ένα και στο άλλο ματς να πάρει κάτι. Αν όχι βαθμούς, έστω βαθμό.

Μπορεί η εμφάνιση της ομάδας μας και την Κυριακή και απόψε να μας γέμισε, η αλήθεια όμως είναι πως όλοι μας μείναμε στο τέλος με ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ»;

Γιατί για ένα ακόμα παιχνίδι με αντίπαλο ομάδα του «Big 4» ο διαιτητής μας αγνοεί επιδεικτικά; Γιατί για τα μάτια του κόσμου δεν πήγε να τσεκάρει στο VAR την φάση που η Λαμία ζητάει κάτι; Εμείς είμαστε από άλλο… Θεό; Υπάρχει κάποια εξαίρεση και δεν το ξέρουμε;

Διότι αν σε ανάλογη περίπτωση απόψε ο παίκτης που είχε πέσει κάτω και ζήταγε πέναλτι φορούσε κιτρινόμαυρα, ποιος ξέρει τι θα λέγανε…

Όπως επίσης ποιος ξέρει τι θα λέγανε αν ο ΠΑΣ Λαμία δεν τηρούσε το fair play στην αμέσως επόμενη φάση, που ο Μάνταλος βγήκε μόνος του στην κόντρα με τον Σαραμαντά τραυματία. Ναι, δεν τον υποχρεώνει κανένας να πετάξει την μπάλα έξω, αλλά είναι ανήθικο να σκοράρεις όταν ο αντίπαλος είναι κάτω. Και αν η φάση αυτή γινόταν ανάποδα, το πρωί οι παίκτες του Μιχάλη Γρηγορίου θα έβλεπαν τα πρόσωπα τους κρεμασμένα στα… μανταλάκια στα περίπτερα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα πρέπει και απόψε να κρατήσουμε -όπως και στο ματς της περασμένης Κυριακής- είναι η μαχητική εικόνα της Λαμίας. Το γεμάτο ποδόσφαιρο που παίζει, αφού απέναντι της είχε ομάδες που αντικειμενικά δεν μπορεί να κοντράρει.

Αυτό μπορεί να το κάνει την Κυριακή και θα πρέπει να το κάνει, γιατί αν μείνει για τέταρτο σερί παιχνίδι στο μηδέν τα πράγματα θα αλλάξουν πολύ… Και μέχρι τώρα οι «κυανόλευκοι» δεν έχουν δείξει πως αξίζουν να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται.