Αυτή ήταν νίκη!!!

Γράφει ο Δημήτρης Αμούντζιας

Ίσως να είναι υπερβολική έννοια η λέξη «θρίαμβος», ίσως να είναι πολύ μικρή προκειμένου να δώσει όλη την έκταση της σημασίας της λέξης αυτής. Όπως όμως να φαντάζει, γεγονός είναι ότι η ομάδα μας πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο!

Φαντάζει απίστευτο το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η φθιωτική ομάδα φιγουράρει ανάμεσα στις πέντε (5) κορυφαίες ελληνικές ομάδες, με αυξητική τάση κι από πλευράς απόδοσης και αντίστοιχης συλλογής βαθμολογικών πόντων. Πιθανότατα, κανένας Φθιωτός φίλαθλος να μην φαντάζονταν την πορεία αυτή της ομάδας μας. Και φυσικά δεν εννοώ ότι δεν φαντάζονταν μια ωραία πορεία, αλλά ότι θα είμαστε στην πέμπτη (5η) θέση του βαθμολογικού πίνακα.

Κι αν αναλογισθούμε ότι ακόμη δεν έχει πάρει τις υπηρεσίες του σπουδαίου Ρώσου διεθνή άσσου Άλαν Τζαγκόεφ. Τούτο ερμηνεύεται ότι η μελλοντική δυναμικότητα του συλλόγου μας θα αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου. Και, φυσικά, θα μεγαλώνει και η ομοιογένεια του συνόλου μας, όπως επίσης θα γίνονται γνωστές οι κάθε είδους ποδοσφαιρικές ενέργειες και ιδιαιτερότητες μεταξύ των αθλητών μας.

Η νίκη του ΠΑΣ «ΛΑΜΙΑ» 1964 μέσα στην έδρα μια σπουδαίας ομάδας, όπως ο «ΑΣΤΕΡΑΣ» ΤΡΙΠΟΛΗΣ ήταν κάτι που αγγίζει την ποδοσφαιρική εξυπνάδα μιας ομάδας που κατέβηκε να αγωνισθεί με κάθε δύναμη και να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα. Αν αφήσουμε για λίγο τους φιλότιμους ποδοσφαιριστές μας, θα τολμήσουμε να ισχυρισθούμε ότι το παιχνίδι αυτό κρίθηκε στην ποδοσφαιρική ευστροφία και τους αντίστοιχους χειρισμούς του προπονητή μας κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΟΚΟΛΟΥ.

Ο τεχνικός μας ηγέτης διηύθυνε την ομάδα του με μοναδική μαεστρία, την καθοδήγησε με τρόπο που όσοι το κατάλαβαν του έβγαλαν κυριολεκτικά το «καπέλο» τους. Ο άλλοτε διεθνής στόπερ έδειξε ότι είχε μελετήσει την αντίπαλη ομάδα και παρέταξε τη δική του κατά τέτοιο τρόπο που κινδύνευσε μόνο σε δυο-τρεις φάσεις. Δεν λέω ότι οι αντίπαλοί μας δεν έπαιξαν ωραίο ποδόσφαιρο! Δεν ισχυρίζομαι ότι το συγκρότημά μας υπήρξε καλύτερο των αντιπάλων του. Εννοώ ότι το σπουδαίο κοουτσάρισμα του προπονητή μας, είχε σαν αποτέλεσμα οι «κυανόλευκοι» να νιώσουν φοβερές στιγμές αθλητικής ηδονής, αφού το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή θα τους βρει να πανηγυρίζουν το σπουδαίο τρίποντο που απέσπασαν!

Αν θα τολμήσουμε να εισχωρήσουμε περισσότερο βαθιά στα αντίπαλα «χωράφια» θα μπορούσαμε να πούμε τα ακόλουθα: Ο κ. Βόκολος παρέταξε την ομάδα του, αφού είχε διαβάσει πολύ καλά τους Πελοποννήσιους. Παρατήρησε, λοιπόν, ότι ο γηπεδούχος διαθέτει τεχνίτες ποδοσφαιριστές με πολύ καλή φυσική κατάσταση, ενώ κάποιοι ήταν και «ζογκλέρ». Εκείνο όμως που διέκρινε ξεκάθαρα ήταν ότι δεν είχαν θετική τελική. Δεν θα έπρεπε η μπάλα να περνάει από το κέντρο προς την επιθετική γραμμή. Μάλιστα, είχε δει ότι ο γκολτζής του «ΑΣΤΕΡΑ» Καλτσάς πάιζει μόνο από τα δεξιά και να να ανακόψει την δραστηριότητά του τοποθέτησε δυο αριστερά μπακ προκειμένου να καλύπτουν τον πολύ καλό επιθετικό των αντιπάλων. Πιο πίσω έπαιζε ο Αμαράλ, ενώ πιο μπροστά ο Σίνγκλεϊ. Συγχρόνως στο χώρο της μεσαίας γραμμής έβαλε πέντε (5) «τρεχαντήρια.

Έτσι, η ώρα περνούσε και η λαμιώτικη εστία άντεχε. Η αμυντική γραμμή μας με επικεφαλής τον Παπαδόπουλο και τον Τζανετόπουλο να κυριαρχεί στις εναέριες μονομαχίες, προέβαινε σε αλλεπάλληλες αποκρούσεις, ενώ ο τερματοφύλακάς μας στέκονταν πολύ καλά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο αγώνας κύλησε ως το τελευταίο δεκάλεπτο. Είναι γνωστό ότι ο κ. Βόκολος «χτυπάει» τα παιχνίδια στο τελευταίο τέταρτο της διάρκειας. Με τρεις αλλαγές που είχε κάνει, δικαιώθηκε για το σύστημά του.

Έτσι, στο 87′ μετά από πολύ ωραίο συνδυασμό Τζαγκόεφ-Τσόσιτς, ο τελευταίος βγάζει σπουδαία σέντρα και ο Τσιλούλης με ένα τρομερό κυριολεκτικά άλμα, κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του Παπαδόπουλου δίνοντας τους τρεις βαθμούς στην ομάδα του και στέλνοντας τους απανταχού Λαμιώτες φιλάθλους στους επτά ουρανούς!!!

Για τον γράφοντα, οι κορυφαίοι των κορυφαίων παικτών μας ήταν ο Τζανδάρης (τρομερή εμφάνιση και μία από τις κορυφαίες που έχει κάνει ποτέ με τη φανέλα της ομάδας του), ο Παπαδόπουλος (εύχομαι με τον τρόπο που αγωνίζεται μακάρι να μην τραυματισθεί ποτέ), ο Αμαράλ (πολύ καλός) κι ο Νούνιες (όμως επιμένουμε ότι η θέση του είναι πιο μπροστά). Φυσικά, κανένας δεν υπήρξε μέτριος, αφού όλοι τους μόχθησαν για να πάρουν τη νίκη.

Από τον «ΑΣΤΕΡΑ» κορυφαίος ο Μουνάφο (μεγάλος παίκτης), ο Καλτσάς (τρομερός επιθετικός), Αλβάρεζ (τρομερό αριστερό μπακ-χαφ), Μπαρτόλο. Γενικά, παρακολουθήσαμε ένα σπουδαίο παιχνίδι τη νίκη από το οποίο πανηγυρίσαμε με ιδιαίτερη χαρά! Πιστεύω πως όσο θα περνάει ο ποδοσφαιρικός χρόνος, θα γινόμαστε μάρτυρες μιας ομάδας η οποία και καλύτερο ποδόσφαιρο θα παίζει και πολλές νίκες θα κατακτά. Γιατί για την ομάδα που παίζει καλό ποδόσφαιρο, σίγουρα θα έρθουν κι ανάλογες νίκες!!!