Γιώργος Μητσόπουλος: «Παρών»!

«Μαύρη» ημέρα είναι η 22η Μαΐου για το οπαδικό κίνημα της Λαμίας.

Αυτό καθώς, τα ξημερώματα της 22ης Μαΐου του 2008 έφυγε από τη ζωή ένα από τα ικανότερα στελέχη της «Θύρας 3», ο Γιώργος Μητσόπουλος σε τροχαίο δυστήχημα και φέτος συμπληρώνονται 11 χρόνια από την απώλεια του.

Μιλάμε για ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα στις κερκίδες του ΔΑΚ και του Χαλκιοπούλειου, που μέσα από τον τότε Σύνδεσμο Φιλάθλων Λαμίας βρισκόταν ανελλιπώς στο πλευρό των ομάδων της πόλης μας.

Τα 11 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το θάνατο του, οι οργανωμένοι της ομάδας μας τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του. Μάλιστα, το Lamia Ole το 2015 είχε συνδιοργανώσει με την ΠΑΛΕΦΙΛ και τον Σύνδεσμο Βετεράνων ΑΣ Λαμία φιλικό στη μνήμη του.

Ως φίλοι του Γιώργου στο Lamia Ole, αισθανόμαστε την ανάγκη να δηλώσουμε στην οικογένεια του την αγάπη μας και την απεριόριστη συμπάθεια μας. Είναι ακόμα εδώ, είναι ακόμα ανάμεσα μας στην κερκίδα…

ΓΙΩΡΓΟ ΨΥΧΑΡΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΛΑΜΙΑΡΑ!

Ο… δικός μας Θύμιος Αντωνόπουλος, και εκ των στενών φίλων του Γιώργου Μητσόπουλου αισθάνεται την ανάγκη να πει πως: «Η 22η Μαΐου του 2008 είναι μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Θυμάμαι το τηλέφωνο μου να χτυπάει νωρίς το πρωί. Με καλούσε ένα από τα μέλη του Συνδέσμου Φιλάθλων Λαμίας. Δεν απαντούσα και το σήκωσα μετά από 3-4 κλήσεις. Τι το ήθελα; «Θύμιο σκοτώθηκε ο Γιώργος Μητσόπουλος». Ανατρίχιασα ολόκληρος! Θυμάμαι να πηγαίνω στο νοσοκομείο τρέχοντας με το μηχανάκι μου, για να δω με τα μάτια μου τι είχε συμβεί. Όταν έφτασα και το επιβεβαίωσα το πρόσωπο μου γέμισε δάκρυα.

Φεύγοντας από το νοσοκομείο, μου είχε ανατεθεί να φτιάξω το πανό (που από τότε κοσμεί σε όλα τα παιχνίδια το κάγκελο όπου παίζει η Λαμία), με το οποίο δεν θα ξεχνιόταν ποτέ η μνήμη του Γιώργου. Θυμάμαι πως μέσα στην ταραχή των ημερών, αποχωρόντας από το μαγαζί που θα τύπωνε το πανό, είχα ξεχάσει να φορέσω κράνος. Με σταμάτησε η τροχαία. Αφού έδωσα τις απαραίτητες εξηγήσεις, ο αστυνομικός βούρκωσε και με προέτρεψε να φύγω, λέγοντας μου «Φύγε, ήμουν μπροστά στο δυστήχημα»!

Ο Γιώργος για τους νεότερους τότε ήταν σαν είδωλο, μπροστά σε όλα και δίπλα μας πάντα… Δεν θα σε ξεχάσω ΠΟΤΕ»!