Κάτι πρέπει να αλλάξει στις υποδομές…

Είναι γεγονός πως τα χθεσινά αποτελέσματα των τμημάτων υποδομών του ΠΑΣ Λαμία «θορύβησαν» τον κόσμο του. Δεν είναι τόσο το γεγονός της ήττας, όσο το εμφανές… κάτι πάει λάθος και οφείλει να διορθωθεί. Τι είναι αυτό; Αυτό μπορούν να το απαντήσουν καλύτερα οι υπεύθυνοι.

Πρώτα από όλα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους πως εδώ δεν θα κρίνουμε κανέναν. Στεκόμαστε στα αποτελέσματα και θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τα δεδομένα. Όπως τέλοσπαντων εμείς τα αντιλαμβανόμαστε.

Δεν παίζει ρόλο η ήττα

Το εξώφθαλμο είναι πως χρόνο με το χρόνο η παρουσία των ομάδων Κ19 και Κ17 δεν έχει τα ανάλογα αποτελέσματα. Αυτό ωστόσο από μόνο του δεν λέει απολύτως τίποτα. Σκοπός των ομάδων αυτών δεν είναι να μάθουν τα παιδιά τον πρωταθλητισμό και ούτε οι νίκες είναι αυτοσκοπός τους.

Μέσα από τα τμήματα υποδομών, η λογική είναι τα παιδιά της ομάδας να εξελιχθούν σε σωστούς επαγγελματίες. Να αφομοιώσουν τη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος μιας επαγγελματικής ομάδας και να μπορέσουν να δουλεύψουν πάνω σε αυτή τη λογική.

Ασφαλώς οποιαδήποτε νίκη είναι καλοδεχούμενη, αλλά θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας πως η δουλειά που γίνεται, έχει στόχο τα παιδιά να μπορέσουν να ανδρώσουν την «πρώτη ομάδα». Να μάθουν την προπόνηση της, σταδιακά να εκπαιδευτούν μαζί με τους επαγγελματίες της και να προβιβαστούν σε αυτή. Ή να βρουν συμβόλαιο σε έναν άλλο σύλλογο στην τελική.

Έλλειψη σεβασμού στον αντίπαλο

Ας μην κρυβόμαστε. Αυτό που «πόνεσε» χθες ήταν το εύρος της ήττας. Τόσο για την Κ19, όσο και για την Κ17. Ακόμα και σε αυτά τα πρωταθλήματα, όταν ο σύλλογος δέχεται έξι και επτά γκολ, του «τσαλακώνουν» την εικόνα. Εδώ βέβαια, η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά της Λαμίας. Τι εννοούμε;

Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που αποτελεί προτεραιότητα για τις υποδομές. Το να βρεις λοιπόν έναν αντίπαλο ευάλωτο και να μην του δείξεις τον στοιχειώδη σεβασμό, είναι τουλάχιστον κακοπροαίρετο. Ειδικά σε τέτοιες ηλικίες. Όταν παιδιά αντιμετωπίζουν παιδιά…

Είναι έλλειψη σεβασμού του αντίπαλου προπονητή, που δεν έδωσε εντολή στους ποδοσφαιριστές του να ρίξουν ταχύτητα στα τέσσερα γκολ, ας πούμε, προς τέρψην της διοίκησης του συλλόγου που ανήκει και των γονιών που απαιτούν τα παιδιά τους να αγωνίζονται. Οι τελευταίοι -δυστυχώς- αποτελούν ένα κεφάλαιο από μόνοι τους σε αυτές της κατηγορίες, αλλά ας μην ανοίξει τόσο πολύ η κουβέντα.

Ταυτοχρονά, τέτοια αποτελέσματα αποδεικνύουν περίτρανα την κακή νοοτροπία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και «χτίζεται» από τέτοιες ηλικίες. Οι ομάδες -ακόμα και άθελα τους- γεμίζουν πίεση τους παίκτες τους για τη νίκη και το αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια, αποτελεί «πρόβλημα» που υπάρχει περισσότερο σε ομάδες με πιο «βαριές» φανέλες.

Δεν φταίνε τα παιδιά…

Από εκεί και πέρα, είναι χαζό ο οποιοσδήποτε από εμάς να ρίχνει ευθύνες στα παιδιά. Τους νεαρούς ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν όνειρο να τιμήσουν την φανέλα της «μεγάλης» ομάδας του νομού και -κακά τα ψέματα- μαθαίνουν το ποδόσφαιρο κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Είναι κοινό μυστικό πως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτά τα παιδιά προετοιμάζονται για να γίνουν επαγγελματίες είναι άθλιες. Τα γήπεδα είναι επικίνδυνα και τα όσα τους προσφέρονται τουλάχιστον ελλειπέστατα.

Οι άνθρωποι των υποδομών του ΠΑΣ Λαμία καταβάλουν πραγματικά τίμιες προσπάθειες για να ανταπεξέλθουν. Αυτό όμως δεν φτάνει. Το πλάνο όπως φαίνεται -τουλάχιστον στην πράξη- δεν δουλεύει και χρειάζεται αλλαγή πλεύσης. Όχι για να έρθουν οι νίκες, αλλά για να μην παρουσιάζουν οι «μικρές Λαμίες» εικόνα διάλυσης…